Glas wijn en een sigaret terwijl iemand anders thuis een kopje koffie zet

Laatst kreeg ik deze link: http://www.writenow.nu/Doemee.aspx toegestuurd, en god dat was me nog eens een compliment. Voor degene die de link hebben aangeklikt i'm such a proud mommy en voor de anderen onder ons zal ik het even toelichten. Deze link verwijst naar de website Writenow waar je je kunt inschrijven voor een wedstrijd. Je moet hiervoor een gedicht of verhaal insturen, in het Nederlands van maximaal 2000 woorden. Noh echt toen deze link me toegestuurd werd steeg m'n zelfvertrouwen een pittig groot stuk!

Ik heb echt al 20 miljoen jaar niets meer gepost (MIJN EXCUSES) en het leek me wel leuk om wat poëzie achtige toestanden te plaatsen. Dat jullie zien wat ik nog meer graag schrijf naast mijn blog bijhouden en verhaaltjes. Dit gedicht heb ik in delen bedacht maar wonderbaarlijk genoeg sloot het toch goed op elkaar aan. Het liefste zou ik er een nummer van willen maken, maar dat is nog even iets waar ik heeeeeel goed overna moet denken. Veel lees plezier!

Ik ben alweer een biertje verder en het gaat goed

Dit omdat iedereen gewoon simpelweg stom doet
Glas wijn en een sigaret terwijl iemand anders thuis een kopje koffie zet
De euforie is heerlijk
Het leven is fijn
Niks serieus even alles voor de gein
Wij jij ik met z'n twee we voeren met de stroom mee
Door de zwak verlichte straten
In het donker bij elkaar 
Jij wilde geen sigaret want je rookte alleen sigaar
Geen probleem is oke ga nou maar met me mee
Rennen door de stad en springen in de fontein
Want dat ja dat vind ik fijn

We hebben geen haast we hoeven niet snel

Maar samen met z'n twee, dat wel

Al dwalen we wat rond en nemen we plaats op de grond
Steek ik weer een sigaret op en zeg jij nogmaals nee
Jij bent niet zoals alle andere
Je gaat niet met de stroom mee
Gek ja, lastig verhaal

Zonder jou is alles zo leeg en kaal

Je bent geschilderd op de mooiste portretten in mijn galerij
Er past niets of niemand meer bij
Je bent overal te bekennen maar bent toch zo ongrijpbaar
Lief, wat is daar toch je reden naar

Liefs,

Fleura